جُز از کُل!

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود

و آن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود

پنجشنبه‌ی هفته‌ی قبل، عزیزترین آدم زندگیم، کنارم بود ... و امروز و الان و امشب نیست

زندگی، حقیقتش رو عین سیلی میکوبه توو صورتت و داغ میزاره رو دلت

بخدای احد و واحد ، داغ ندیدنت داغ نبودنت و داغ کوچ کردنت و داغ این هجران تا نفس توو سینه م هست رو دلم می‌مونه ... هیچ کس و هیچ چیز هیچ وقت ،هیچ وقت جای خالی تو رو پر نمی‌کنن

خدا به دلم صبر بده

مادر بزرگ عزیزم، مامانی.. جانانِ من، باوانی دلم ، اندازه تمام دنیا دلتنگتم

دلتنگم

الله گیان من به تو سپردمش

تو به من صبر بده